Marcoumar Comp 25 X 3mg

• Trombo-embolische verwikkelingen (preventie en behandeling)
• Myocardinfarct (bij geselecteerde patiënten)
• Hartritmestoornissen (bv.: atriumfibrillatie bij mitralisstenose)

Welke stoffen zitten er in dit middel?

• De werkzame stof in dit middel is fenprocoumon. Eén tablet bevat 3 mg.

• De andere stoffen in dit middel zijn: maïszetmeel, talk, magnesiumstearaat, lactose Zie rubriek 2 "Marcoumar bevat lactose".

1. MOGELIJKE BIJWERKINGEN

Zoals elk geneesmiddel kan Marcoumar bijwerkingen hebben. Niet iedereen krijgt daarmee te maken.

Waarschuw onmiddellijk uw arts als u het volgende vaststelt:

• de geringste bloeding van het tandvlees • de aanwezigheid van bloed in de urine • paarsachtige vlekjes of bruinzwarte vlekken in de huid.

Immuunsysteemaandoeningen: Overgevoeligheid (allergie)

Bloed- en lymfestelselaandoeningen Zwaar bloedverlies

Bloedvataandoeningen: Bloedingen kunnen optreden. Blauwe teen.

Maagdarmstelselaandoeningen: • misselijkheid, • braken, • diarree, • afname van de eetlust.

Lever- en galaandoeningen: Uiterst zeldzame gevallen van hepatitis(leverontsteking met of zonder geelzucht) werden waargenomen; gewoonlijk leidt het stopzetten van de behandeling tot genezing. Toch werden er gevallen gemeld tijdens de behandeling van Marcoumar van vermindering van de functie van de lever waarbij een leveroverplanting nodig was of waarbij de patiënt overleed. . Daarom moet uw leverfunctie nauwkeurig worden gecontroleerd als u een behandeling volgt van lange duur met Marcoumar (zie rubriek en " Wanneer moet u extra voorzichtig zijn met dit middel ").

Huid- en onderhuidaandoeningen: Necrose (= afsterven van de cellen) van de huid kan optreden in het begin van de behandeling. In dat geval dient u uw arts te waarschuwen. Ook kunnen zich overgevoeligheidsreacties van de huid (allergie) voordoen. In zeldzame gevallen kan zich haaruitval voordoen. Dit is meestal reversibel na stopzetten van de behandeling. Ernstige infectie (soms dodelijk) die tot uiting komt als purperen vlekken in de huid (purpura fulminans). Frequentie niet bekend: Een pijnlijke huiduitslag. In zeldzame gevallen kan Marcoumar ernstige huidaandoeningen veroorzaken, zoals calciphylaxis. Dit begint met een pijnlijke huiduitslag maar kan leiden tot ernstige gevolgen. Deze bijwerking komt vaker voor bij patiënten met een chronische nierziekte.

Skeletspierstelsel- en bindweefselaandoeningen: Een afname van de hoeveelheid bot en een toename van de breekbaarheid van de beenderen (osteoporose) werden gerapporteerd tijdens een lange termijn behandeling met Marcoumar.

- Hemorragische verschijnselen of hemorragische diathese (b.v. hemofilie)
- Gastro-intestinale, urogenitale of respiratoire ulcera en bloedingen
- Cerebrovasculaire bloeding
- Aneurysma
- Diabetische of hemorragische retinopathie
- Geprogrammeerde lumbale punctie of eender welke andere diagnostische of therapeutische ingreep met risico van ongecontroleerde bloeding
- Angiografie
- Actieve tuberculose
- Acute of subacute bacteriële endocarditis
- Verhoogde broosheid van de kleine bloedvaten (bv. gevorderde atherosclerose of ernstige arteriële hypertensie)
- Ernstige leverinsufficiëntie waaronder ernstige aandoening van het leverparenchym (zie rubrieken Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik en Bijwerkingen)
- Ernstige nierinsufficiëntie
- De periode na een neurochirurgische of urogenitale ingreep
- Zwangerschap en borstvoeding
- Moeilijke biologische controle
- Slechte therapietrouw
- Overgevoeligheid voor fenprocoumon of voor één van de hulpstoffen van Marcoumar.
Menstruele bloedingen zijn geen contra-indicatie.

Volwassenen en kinderen > 14 jaar

• 1ste dag: 2 tot 3 tabletten
• 2e dag: 2 tabletten
• Vanaf 3e dag: 0,5 tot 1,5 tablet per dag volgens de waarde van INR
• 1ste dag: volledige dosis heparine + 4 tot 5 tabletten
• 2e dag: heparine met een kwart verminderen + 2 tot 4 tabletten
• 3e dag: 1 tot 1,5 tablet per dag
• Vanaf 4e dag: 0,25 tot 1,5 tablet per dag volgens de waarde van INR

Toedieningswijze

• De dosis in één keer toedienen
• De tabletten dienen zonder kauwen met een weinig water, bij voorkeur bij het slapengaan